Galiba Yoruldum

Merhaba sevgili arkadaşım,

Başlık biraz ortada gibi, yoruldum yani. Belki yazıyı bitirince değiştirebilirim tabi, bunu göreceğiz bu yazı bitebilirse. Hiçbir şeye girişmeden şarkımızı verelim her zaman yaptığımızı yapıp. Sonrasında konuşmaya başlayalım.

There’s just so much goddamned weight on my shoulders
Omuzlarımda çok fazla yük var.
All I’m trying to do is live my motherfucking life
Sadece sikik hayatımı yaşamaya çalışıyorum.
Supposed to be happy, but I’m only getting colder
Mutlu olmam gerek ama giderek hayattan soğuyorum.
Wear a smile on my face, but there’s a demon inside
Yüzüme bir gülümseme takınıyorum ama altında bir şeytan yatıyor

Five Finger Death Punch – Jekyll and Hyde

Tekrar merhaba sevgili arkadaşım. Çok uzun bir ara oldu yine. Ne yazacağımı bilemedim. Senin başını boş yaparak şişirmek de istemedim. Biliyorum böyle şeylere takılmazsın ama sen de beni biliyorsun, ben takılıyorum. Delinin derdi kendiyle anlayacağın. Umarım iyisindir çünkü ben fazlasıyla yoruldum. Haddinden fazla yoruldum cidden. Bu ülkenin her bir hamlesi hayatımı giderek daha da daralan bir ayı kapanı gibi üstüme kapattı gibi hissediyorum her geçen gün.

Aradan geçen yaklaşık 7 ayın ardından bu yazıyı çok uzun tutarak gözlerini çok yormak istemiyorum. Sadece biraz konuşacağım ancak bu kez bir ricam olacak. Eğer buna hazır hissedersen aşağıdaki yorum kısmına sen de derdini paylaş. İster anonim, ister adınla. Paylaş, başka paylaşan olursa onlarla iletişim kur, fikirlerinizle bir çözüm üretmeyi deneyin. Hep ben anlatıyorum çok sıkıcı oluyor, biraz da seni ve diğer anlatacak kişileri dinlemek istiyorum.

Bu 7 aylık yokluğumda neler yaptım diye düşünüyorum ve aklıma tam olarak bitirdiğim hiçbir şey gelmiyor galiba. Sinirli bir kararlılıkla tek hamlede bırakmayı başardığım ve azalttığım işleri saymazsak tabi ki. O da farklı bir kayıp sonrası yaşadığım farkındalıkla oluştu. Kayıplarımızın bizi farkında olarak ya da olmadan değiştirebilmesi ne tuhaf. İnsan gerçekten bu yaşamın sonsuz olmadığını ve kendine ettiği eziyetlerin ne kadar anlamsız olduğunu başka türlü anlayamıyor.. Ya da ben bunu ancak böyle anlayacak kadar embesil biriyim, bilemiyorum tam.

Bunca yıldır yaptığım ne kadar salaklık varsa neredeyse hepsini hala ısrarla yapmaya devam ediyorum. Sadece bazı şeyleri birazcık değiştirip adım atmayı başardım. Bir düşünce deneyi gibi. Hala düşünce deneyi aşamasında tabii ama bir yandan da hayata geçirmek için araştırmalarımı yapıp kendimi geliştiriyorum. Tuhaf bir şekilde güzel gidiyor şimdilik, yol uzun ve umarım sıkılıp bırakmam bunu da. Bırakırsam bana sağlamından bir tokat at lütfen, bu kadar da salak olmamalıyım çünkü.

Evet paragraflarca bomboş konuştum, şimdi gelelim neden yoruldum diyerek gezdiğime. Yine şarkı sözlerine bakarak özenle ve bir o kadar da çok sevdiğim bir parça seçtim. Bu ülke bize zaman içinde çok hasar verdi. Bunu hepimiz biliyoruz. Dünyanın en tuhaf yönetim şekillerinden biriyle ilgili şurada zaten bahsetmiştim biliyorsun. Nasıl başardılar bilmiyorum ama o yazıdaki olayları daha da katlamayı başardılar. Şaşkınlık içerisinde izledim tüm olan biteni, muhtemelen senin de yaptığın gibi.

Çok bir şey istemeyen biri için giderek daralan bir kapan iyice zorlayıcı olabiliyor. Galiba çok çok şey istemek lazımmış ki biraz daha rahat nefes alınsın o kapanın içinde. Ona göre kapanıyor gibi hissettim, ya da ona göre yansıtıyor insanlar ve benden daha iyi bir poker suratları var. Ben artık eli açık oynayan ve bunun yarı farkında emekli bir amca gibi hissediyorum. Masadayız esprisi yapmamalıyım bu noktada çünkü artık masa biziz maalesef ki..

Paragraflaar paragraflar ve ne sorsan ne anlattığımı baştan sona hatırlayamayacağım kesin. Yaşlandım diyorum, yoruldum diyorum ama kimse inanmıyor bana. Bu ülkenin genci yaşlısı herkes yoruldu ve gençleri erken yaşlandı. Lisedeki çocuk ekonomi profesörüyle kapışacak hale geldi, malum kesim ise bir noktada telefonla yetinmeyip “instagramını aç” moduna kadar ilerledi tek derdi mutlu bir gençlik yaşamak olması gereken grubun üstüne doğru.

Ben yoruldum. Yoruldum ama insanlardan yoruldum. İşler hep vardı, hep olacak bundan yorulmadım, bu işler sonucu başaracağım şeylerin yetersiz kalma ihtimaliyle motivasyonumu yitirdim, hedeflerimi şaşırdım zaman zaman ama bunlar beni yormadı. Beni yoran asla değişmeyen, asla ama asla eğitilemeyecek ve başımızda sıkışıp kalmış genci ve yaşlısı insan sürüsü. Ahlaksız bir toplum. Günlük yaşamından iş hayatına kadar her yerde ahlaksız hem de. Açık giyinene bakanı, sattığı üründe gramaj kaçıranı, malzemeden kaçanı.. Bunların hepsi ahlaksızlık.. Ama sorsan hepsi ahlak bekçisi, hepsi her şeyleriyle mükemmel insanlar.

Ben yoruldum çünkü bu insanlar bitmiyor. Onlar bitmedikçe ve gördükçe ben kaçmaya başladım ve kaçmak yorucu oluyor, en az onlara katlanmak kadar hem de. Bu yüzden o sevgili cahillere şu güzel dörtlüğü armağan etmek istiyorum:

Bilmediğin şey yok,
Her şeyi sen biliyorsun.
Herkes kendini bir bok,
Sen iki bok sanıyorsun.

Aziz Nesin

Kendimi bir tık da olsa anlatabildiğime inanıyorum. Daha sık gelmeye de çalışacağım kesinlikle bundan sonraki süreçte. Umuyorum ki bu kez böyle bir yakınmayla değil, güzel bir öyküyle geleceğim karşına. Kendine çok çok iyi bak bu süre zarfında lütfen. Her ne olursa olsun bana yazmaktan da asla çekinme. Biliyorsun, pek uyuyan biri sayılmam. Ayrıca, söyleyen belki yoktur ama sen iyi ki varsın, en çok da kendin olduğun için. Görüşmek üzere 🙂

Bu arada üstte verdiğim şarkının çevirisini siteler maalesef ki yanlış yapmış. Buraya tıklayarak güzel bir çeviri eşliğinde dinleyebilirsin.